Schoonheid in de diepte: Lorenzo Agius fotografeert het 'enfant terrible van ballet' onder water

Lorenzo Agius had al enige tijd een onderwatershoot op zijn verlanglijstje staan, maar hij wachtte nog op het juiste moment. Maar toen kreeg hij de kans om Sergei Polunin te vereeuwigen voor de Italiaanse Vanity Fair van november 2017. Zelfs als je geen liefhebber bent van het ballet, heb je waarschijnlijk van Sergei Polunin gehoord. In 2010 werd hij als groot aanstormend talent op slechts 19-jarige leeftijd de jongste solist aller tijden bij het Royal Ballet. De druk speelde hem echter parten, waardoor hij twee jaar later al afscheid nam van het gezelschap. Maar in die tijd had hij vanwege zijn vele tatoeages en feesten de reputatie verdiend van 'enfant terrible van het ballet'. Vandaag de dag is hij een vaste gastdanser bij het Duitse balletgezelschap Bayerisches Staatsballett.

"Ik dacht: als ik deze fotoshoot ooit doe, dan doe ik die met hem," aldus Lorenzo, die voor belangrijke filmmaatschappijen, tijdschriften en commerciële klanten de grootste namen in de entertainmentindustrie op de gevoelige plaat heeft vastgelegd: Beyoncé, Tom Cruise, Ewan McGregor, Cara Delevingne en Madonna. "Wat een geweldige danser. Als je een foto van hem ziet waarop hij danst, dan zie je meteen dat zijn pose perfect is," voegt Lorenzo eraan toe. "Hij heeft een ongelofelijk en lenig lichaam en een gekwelde ziel. Er zijn veel metaforen voor duisternis, schoonheid die wegdrijft en het wegzinken in het water." Daarnaast beschikte Sergei ook over de benodigde discipline. "Een danser traint al van jongs af aan en heeft volledige controle over zijn of haar lichaam en ademhaling. Hij was perfect voor de shoot."

De fotoshoot duurde drie uur en vond plaats in juli 2017, in een watertank op een industrieterrein in Croydon, Zuid-Londen. In deze tijd bereidde Sergei zich voor op zijn filmdebuut in de film Murder on the Orient Express. "We besloten hem een kostuum aan te trekken, want bij Vanity Fair hoort er een bepaald modieus element bij, maar ik beschouwde de shoot zelf als een portretsessie. Ik wilde de nadruk leggen op de schoonheid van zijn lichaam en zijn talenten. Ik wilde zijn bewegingen bevriezen en vertragen, vandaar het water." Er werden niet alleen foto's van Sergei in het water gemaakt. Lorenzo maakte ook een aantal portretten van hem nadat hij uit het water was geklommen, waarbij zijn natte overhemd aan zijn borst plakte en druppels van zijn wimpers vielen. Portretten die perfect bij het waterthema pasten.

De watertank is eigendom van een van de beste cameramannen van het Verenigd Koninkrijk en wordt voornamelijk gebruikt voor het filmen van onderwaterscènes. "Het is een soort mini-zwembad", aldus Lorenzo. De tank is 4,5 meter bij 6 meter en ongeveer 2,5 meter diep, en is gemaakt van speciaal glas om je onderwerp te kunnen filmen. Lorenzo plaatste zijn camera's op een statief tegen het glas, waarna hij zwart fluweel over zichzelf drapeerde. Dit deed hij om weerkaatsingen te voorkomen. Hij werkte met zijn favoriete camera, een Canon EOS 5D Mark III, voor de foto's op afstand. Voor de close-ups stapte hij over op een Canon EOS 5DS. "Ik wilde zoveel mogelijk details vastleggen en de luchtbelletjes op zijn huid zien," zegt hij. Zijn uitrusting bestond daarnaast uit een Canon EF 35mm f/2 IS USM- en een Canon EF 28–70mm f/2.8L-objectief. "Hiermee kon ik snel de bovenkant van zijn lichaam fotograferen terwijl hij door het water bewoog," legt Lorenzo uit. De 35 mm was een goede keuze. De natuurlijke groothoekweergave en het grootste diafragma zorgen voor een korte sluitertijd bij weinig licht.

Hij besloot de zijkanten van de tank te bedekken met zwart zeil om de illusie van een eindeloze diepte te creëren. Hoewel er onderwaterlampen beschikbaar waren, besloot Lorenzo hier geen gebruik van te maken. In plaats daarvan hing hij direct boven Sergei één lichtbron die hij voorzag van blauwkleurige gel. "Mensen mochten niet zien dat het een watertank was. Iedereen moest denken dat hij in de donkere oceaan zwom." Omdat het water in beweging kwam zodra Sergei bewoog, werd het licht telkens anders weerkaatst en ontstonden er hotspots, wat een goede belichting lastig maakte. Maar Lorenzo omarmde deze onvoorspelbaarheid. "Ik wilde dat die lichtstralen op hem en in de achtergrond schenen. Ik wilde dat het levensecht leek."

Er waren echter een aantal uitdagingen waar Lorenzo geen rekening mee had gehouden. Hij wist niet dat sommige mensen beter blijven drijven dan anderen vanwege hun relatieve dichtheid in het water (spieren hebben een andere dichtheid dan lichaamsvet) en vanwege de hoeveelheid lucht in hun longen. "Het is bizar. Het maakt niet eens uit of ze dun of dik zijn, maar sommige mensen blijven beter drijven dan anderen. In dat geval moet je ze verzwaren, maar dat wilde ik liever niet doen [bij Sergei] omdat je dan de gewichten kon zien." Nadat ze een aantal poses hadden besproken, besloten ze dat Sergei, vlak voor hij zich naar de bodem liet zakken, alle lucht uit zijn longen zou persen en dat 30-50 seconden zou volhouden. Hoe dieper hij ging, hoe pijnlijker het werd, en daar werd zijn uithoudingsvermogen en vasthoudendheid pas echt zichtbaar. "Een acteur zou niet zo volhardend zijn," aldus Lorenzo. "Hij ging keer op keer opnieuw het water in. Hij dwong zichzelf om steeds een stapje verder te gaan. Ik hoefde hem niet aan te moedigen."

Soms wist Lorenzo vijf goede opnames te maken wanneer Sergei onder water was, en soms meer. Het was eigenlijk een kwestie van vallen en opstaan. "Je moet vertrouwen op de scherpstel- en belichtingssystemen. Het ene moment was het licht en het volgende was het donker omdat je in feite kleine golfjes veroorzaakt," zegt hij. "Ik wist dat ik met de apparatuur en de bestandsformaten een belichtingsspeelruimte had van ongeveer 1,5 stop. In het slechtste geval zou ik daar nog verder mee kunnen spelen, maar je wilt geen details verliezen, dus zit er niets anders op dan onderbelichten. Dat was vreemd omdat het bijna te donker was, op de lichtstralen die op hem schenen na."

Hoewel het een langzaam proces was, kan Lorenzo niet wachten om opnieuw een dergelijke shoot te doen. De volgende keer kiest hij echter voor een grotere watertank en wil hij er naar eigen zeggen zelf ook in, zodat hij kan experimenteren met de verschillende onderwaterbehuizingen voor de Canon EOS 5D Mark III. Het zou niet alleen praktischer zijn om bij het onderwerp in het water te zijn – zodat hij vrijer foto's kan maken zonder achter glas te staan – maar hij zou zo ook een betere band kunnen opbouwen met het model. "Een fotoshoot draait bij mij grotendeels om communicatie," zegt hij. "Als portretfotograaf moet ik een band opbouwen met mijn onderwerp om perfecte foto's te maken. Dat is het belangrijkste. Ja, ik fotografeer beroemdheden, maar dat doet er niet toe. Ik wil iets vastleggen waar mensen zich in herkennen."

Lorenzo's advies voor onderwaterfoto's

"Je moet duidelijke afspraken maken met je onderwerp en vertrouwen op je apparatuur. Bespreek elke stap met je onderwerp, en wees concreet en eerlijk. Als je je ideeën kunt overbrengen, zal je onderwerp je geven wat je zoekt. Als je je apparatuur kent en vertrouwt, wees dan niet bang en ga er gewoon voor. Voor mij was het een intensief leerproces en dat geldt voor elke fotograaf die voor het eerst een onderwatershoot doet. De volgende keer heb ik meer vertrouwen in mijn eigen kunnen en ben ik voorbereid op problemen met belichting en techniek. Als je door 2,5 meter aan water fotografeert, krijg je te maken met lichtbreking, vervorming en andere effecten, maar de camera kon er goed mee omgaan. Ik gebruik de Canon EOS 5D Mark III voor al mijn werk. Hij is fantastisch en stelt me nooit teleur."

Neem een kijkje op de productpagina van de EOS 5D Mark III voor meer informatie.