En wat van cruciaal belang is, wanneer ze in gevoelige situaties werkt, is dat ze nooit verbergt dat ze fotografe is. 'Als ik de afdeling baarmoederhalskanker bezoek, is mijn camera te allen tijde zichtbaar,' zegt ze. 'Ik ga in de deuropening staan, stel me voor in Swahili en leg uit waarom ik er ben.'
Ze zorgt ervoor dat ze elke vrouw persoonlijk ontmoet; soms kunnen er twee of drie patiënten op een kamer liggen, maar ze brengt met elk van hen tijd door voordat ze gaat fotograferen. Een dergelijke benadering betekent bijna altijd ontbrekende beelden, maar dit is iets wat Georgina aanvaardt. 'Vaak zie ik momenten ontvouwen die ik niet kan fotograferen. Maar het is zo belangrijk om eerst het vertrouwen van de vrouwen te winnen, omdat ze zich dan blijven gedragen zoals ze al deden. Daarna kan ik zolang ik wil bij hen blijven.'