Winnares Canon Female Photojournalist 2019 aangekondigd

Anush startte in de Zuidelijke Kaukasus in 2016, tijdens een geweldsgolf van de vierdaagse oorlog. "Ik ontmoette veel gezinnen die vijf, zes of nog meer kinderen hadden," vertelt ze. "Ik begon de redenen achter de groei van gezinnen te onderzoeken.

Anush gebruikt een Canon EOS 5D Mark IV met Canon EF 24mm f/1.4L II USM-, Canon EF 35mm f/1.4L II USM- en Canon EF 50mm f/1.2L USM-objectieven. Met de beurs kan ze nieuwe onderwerpen op meer locaties fotograferen en het project doorontwikkelen met verschillende thema's. "Het winnen van deze award betekent dat ik veel meer aandacht kan besteden aan de families die ik heb gefotografeerd," zegt ze. "Deze erkenning geeft de extra geruststelling die vaak hard nodig is."

Anush werkt niet alleen in de Kaukasus en Turkije, maar ook in het Midden-Oosten en West-Afrika, in het kader van opdrachten voor The New York Times, The Washington Post, National Geographic en andere. In het afgelopen decennium nam ze na conflicten ook deel aan het vredesproces tussen Turkije en Armenië, waarbij ze in 2016 medeoprichter was van het project #BridgingStories om jonge fotografen uit Turkije en Armenië bij elkaar te brengen. "Dit kan helaas niet op dezelfde manier worden gedaan voor Armenië en Azerbeidzjan, omdat het conflict recent is en zelfs nog voortduurt. Maar ik geloof wel in de kracht van communicatie tussen mensen, zelfs in deze kwestie die al meer dan 25 jaar onopgelost is", vertelt ze.

"Ik geloof gewoon niet dat ik alleen maar journalist ben en dat ik alleen maar kan documenteren."

Anush komt al lange tijd op voor vrouwen en minderheden. Voordat ze lid werd van VII Photo Agency, heeft ze 4Plus opgericht, een fotocollectief voor vrouwelijke fotografen in Armenië. "Er is veel gedaan om vrouwen in de fotojournalistiek te ondersteunen," benadrukt ze, "en het blijft belangrijk om deze steun vol te houden, zoals wordt gedaan met de Canon Female Photojournalist Award. Aanmoediging, en nog belangrijker erkenning van krachtig werk blijft noodzakelijk, vooral in landen waar de rechten van vrouwen over het algemeen beperkt zijn."

Haar advies voor opkomende jonge vrouwelijke fotojournalisten is om vertrouwen te hebben. Niet alleen in zichzelf, maar ook in de verhalen die hen sturen. "Het gaat er puur om waarover je je zorgen maakt, waarvan jij vindt dat het een probleem of interessant verhaal is, waarvan jij wilt dat mensen er meer over te weten komen. Ontwikkel tegelijkertijd je visuele taal. Je neemt op wat je ziet, en door je gevoelens, je persoonlijkheid, je visuele taal zet je dit om in een foto."

Hoewel ze de regio zelf nog maar een paar jaar kent, heeft Anush een sterke band ontwikkeld met de regio en de mensen die ze daar heeft ontmoet. "Van deze regio wordt soms gezegd dat hij niet op de kaart staat. Ik begrijp deze uitdrukking bijna niet en wil vragen: 'Op wiens kaart staat het dan niet?' Ik wil de aandacht van zoveel mogelijk mensen trekken voor de schoonheid en de pijn die voortdurend in dit conflictgebied aanwezig zijn. En daarom interesseer ik me voor deze regio: de betoverende schoonheid die maar niet tot rust komt. Het is alsof je wel inademt, maar gewoon niet uitademt."