ARTIKEL
"Ik wilde me niet meten met Ansel Adams, want hij blonk al uit in wat hij deed en waarom zou ik ergens de een na beste in willen zijn?" vraagt David Hurn, het legendarische lid van Magnum Photos, zich af. Al in 1956 verwierf hij naam als fotojournalist door de Hongaarse revolutie te documenteren. Hij werkte samen met grootheden als Sir Don McCullin, Philip Jones Griffiths en Ian Berry. Nu hij in de tachtig is, is David zich gaan bezighouden met een tak van fotografie waar hij tot voor kort niets mee had: landschappen.
Hij deelt zijn nieuwe interesse met Don McCullin, die onlangs zijn eerste boek met alleen landschappen heeft gepubliceerd. "Ik ken Don al sinds de jaren vijftig", zegt David, die werd geboren in 1934, slechts een jaartje eerder dan Don. "Hij is niet alleen een goede vriend, maar ook iemand die foto's is blijven maken op dezelfde manier als ik. Zolang ik nog kan opstaan uit mijn stoel - dat is tegenwoordig mijn grootste probleem - blijf ik foto's maken. En Don denkt er net zo over."
Registreer je apparatuur voor gratis advies van experts, onderhoud van apparatuur, toegang tot inspirerende evenementen en exclusieve aanbiedingen met Canon Professional Services (CPS).
Maar waar Don McCullin de voorkeur geeft aan een stormachtig luchtruim en dramatische landschappen als voorbode van conflicten en vernietiging, hanteert David een totaal andere aanpak. En zoals hij graag benadrukt, gaat het niet om het maken van mooie ansichtkaartfoto's. "Ik ben niet erg geïnteresseerd in dat soort 'majestueuze' landschappen," zegt hij.
Hij is eerder geïnteresseerd in cultuur, met name de cultuur in Wales, waar hij woont. "Ik was me heel bewust van de typische uitspraak van de inwoners van Wales: "Nou ja, dit is gewoon mijn cultuur," en dan vroeg ik me steeds af: "Wat is nu eigenlijk mijn cultuur?" Het is een woord dat iedereen gebruikt, maar als je iemand vraagt: "Wat bedoel je met cultuur?", vinden ze het moeilijk om uit te leggen", zegt hij.
Dus David besloot het onverklaarbare te verklaren door middel van documentairefotografie. Eerst onderzocht hij beroepen en mensen, wat resulteerde in twee verschillende boeken: 'Wales: land of my father' en 'Living in Wales' (Wales: land van mijn vader en Wonen in Wales). Het derde onderwerp dat hij wilde verkennen, was de relatie tussen de mens en het landschap waarin we leven en de invloed van de mens op het landschap. Dat vroeg om een geheel nieuwe reeks overwegingen - die andere fotografen gemakkelijk kunnen overnemen tijdens het plannen van een documentaristisch landschapsfotografieproject.
David onthult hier zijn creatieve aanpak, bespreekt hoe zijn landschapsprojecten zich ontwikkelden en deelt zijn beste tips voor documentairelandschapsfotografie.
Vanaf het begin David had een duidelijk beeld voor ogen van wat hij wilde vermijden. "Wat ik niet wilde was mijn favoriete beelden fotograferen - ik ben niet erg geïnteresseerd in de persoonlijke gevoelens van de fotograaf over dingen," begint hij. "Dat komt op mij altijd een beetje narcistisch over."
Hij wilde ook niet conceptueel werken puur omwille van de conceptuele kunst. "Het idee om van Zuid- tot Noord-Wales elke 400 meter vanuit een autoraam een plaatje te schieten, en vervolgens vijf pagina's tekst te schrijven waarin wordt uitgelegd waarom dit belangrijk is... Dat lijkt mij gewoon niet zinvol, eerder stomvervelend", aldus David.
De iconische Britse fotojournalist vertelt over zijn leven en zijn werk, zoals zijn nieuwe project 'McCullin in Calcutta'.
Op een dag was David aan het rondsnuffelen in een tweedehandsboekwinkel, toen hij een zeldzaam oud boek vond over de geologie van Wales. "Ik realiseerde me dat wetenschappers zeer precies over de geologie van Wales schrijven, maar ik vond de illustraties niet erg interessant omdat het bijna allemaal etsen, lijntekeningen en houtsnedes waren. En ik dacht opeens: "Wat zou er gebeuren als ik aan een wetenschapper zou vragen wat ik het beste zou kunnen fotograferen?"
Dus sprak David met geologen en antropologen en begon met het verkrijgen van exacte aanwijzingen van de Ordnance Survey, de topografische dienst van het Verenigd Koninkrijk, over waar zich de oudste rotsen in Wales bevinden, het beste voorbeeld van een gletsjervallei, een megalithische tombe en andere bezienswaardigheden die de wetenschappers van belang achtten.
"En toen begon zich dat te ontwikkelen. Ik vroeg: "Wat is het middelpunt van Wales? Wat is het hoogste punt in Wales? Wat is het laagste punt in Wales?" Het project eindigt waarschijnlijk bij golfbanen, omdat golfbanen het ultieme kunstmatige landschap vormen, wat interessant is," aldus David.
Het is gemakkelijk om aan te nemen dat iedereen dezelfde associaties heeft als jijzelf en dat dingen die wij associëren met bijvoorbeeld romantiek, altijd al werden beschouwd als romantisch. Maar toen David begon met het verkennen van oude schilderijen van landschappen, besefte hij dat wat er voor je staat zoveel meer kan betekenen dan wat je op het eerste gezicht aanneemt.
"Kastelen werden gebouwd om mensen te onderdrukken, totdat ze op een gegeven moment opeens als romantische iconen werden gezien", zegt hij. "Je ziet dat in landschappen die zijn vastgelegd door schilders zoals Turner, die kastelen op een zeer romantische manier schilderde. Al deze kleine inzichten geven me een doel om op pad te gaan en te fotograferen. En dan trek ik er weer een paar dagen op uit, dus ik begin zo langzamerhand iets meer te weten te komen over mijn land. Ik houd er een paar foto's aan over die ik leuk vind en die voor mij een zinvol doel lijken te hebben."
Cultuur kan zich op vele manieren manifesteren en een groot deel van Davids project is gericht op wat mensen hebben toegevoegd aan het landschap, zoals verschillende vormen van kunst. Maar hij koos er ook voor om sporen van de mensheid op te nemen die minder flatteus zijn.
"Toen ik op zoek was naar de oudste rotsen in Wales, trof ik iets ongelooflijks aan. De rotsen waren bezaaid met blikjes en ander afval dat door mensen was achtergelaten nadat ze er waren geweest.
"In die omstandigheden raak ik geïnteresseerd in het politieke aspect. Dus de foto die ik uiteindelijk maak, van de oudste rotsen in Wales, is het gezichtspunt waarin die drankblikjes voorkomen, om te laten zien dat mensen het landschap vervuilen."
Als documentairefotograaf heeft David altijd foto's gemaakt in zwart-wit. Maar hij besloot dat hij voor het landschapsgenre zijn gebruikelijke voorkeuren moest aanpassen.
"Als je foto's maakt van twee mensen die volgens jou op het punt staan elkaar te zoenen en een van hen draagt een feloranje stropdas, is het eerste wat je opmerkt als je in kleur fotografeert die feloranje stropdas. Het wordt dan in de eerste plaats een soort modefoto en pas daarna een foto met menselijke emotie.
"Daarom fotografeer ik normaal gesproken in zwart-wit, omdat ik niet zo geïnteresseerd ben in het moeten nadenken over kleur, wat mij interesseert zijn de menselijke emoties, de relatie. Maar bij landschap werkt kleur juist heel goed. Daarbij heb je dat soort problemen niet. En het schept geen misverstanden, want de kleur van de herfst verschilt wezenlijk van de kleur van sneeuw, dus het lijkt me logisch om dit in kleur te doen", legt hij uit.
Voor iemand die gewend is om snelle, spontane foto's te maken in de menigte, hield het plannen van een landschapsproject een hele nieuwe reeks uitdagingen en vereisten in. David was zich ervan bewust dat landschapsfoto's in kunstgaleries vaak groter worden afgedrukt dan documentairefoto's, en hij wilde de hoogst haalbare resolutie - via een camera die hetzelfde zou kunnen als een grootformaat 4x5-camera, zonder een ongemakkelijke, grote camera te moeten meedragen.
De oplossing: een Canon EOS 5DS R. "De kwaliteit is uitstekend, het beeld is messcherp", aldus David. "De camera verhult mijn gebrek aan technische expertise - ik richt de camera en het resultaat dat ik krijg, is wat ik denk gezien te hebben. Wat wil een mens nog meer? De belichting ziet er altijd goed uit", voegt hij eraan toe.
Hij gebruikt zijn EOS 5DS R zoals hij een 4x5 inch-camera zou gebruiken; hij plaatst hem op een statief en denkt zorgvuldig na over de compositie. Hij maakt meestal foto's bij ISO200 met een f-stop van ongeveer f/9 en geeft de voorkeur aan backfocus met de AF ON-knop, een gewoonte die in de loop der jaren voor hem als documentairefotograaf een tweede natuur is geworden.
Hoewel de EOS 5DS R aanpasbare bijsnijdopties heeft die de gebieden buiten het cropgebied in de zoeker vervagen, vond David een eenvoudigere manier om foto's te maken met zijn favoriete cropgebied van 6x8: "Ik heb de kleine rasterlijnen in de zoeker gebruikt en wat handig is: de twee buitenste lijnen zijn ongeveer 6x8, met een beetje speelruimte voor als ik de afbeelding dan nog iets wil bijsnijden," zegt hij.
Omdat hij opnamen maakt met zijn camera op een statief, geeft hij de voorkeur aan zoomlenzen waarmee hij het beeld precies kan kaderen zoals hij dat wil. Hij heeft altijd een Canon EF 16-35mm f/4L IS USM- en een Canon EF 24-70mm f/4L IS USM-objectief bij zich wanneer hij landschappen fotografeert. "Ik gebruik de f/4-lenzen in plaats van de f/2.8, omdat ik er zeker van ben dat ik continu f/8 tot f/11 zal gebruiken. Ik denk dus niet dat er een verschil is tussen de optische kenmerken van de f/2.8 en f/4, bij die diafragma's. De f/4-objectieven zijn ook aanzienlijk lichter en ik ben op een leeftijd waar het mee te dragen gewicht belangrijker wordt," legt hij uit.
Hoewel prime-objectieven zijn standaardkeuze zouden zijn voor regelmatig documentairewerk, had hij nooit het gevoel dat hij op wat voor manier dan ook concessies hoefde te doen door geen prime-objectieven in het project te gebruiken. "Ik weet niet of er ergens ter wereld nog betere objectieven bestaan," zegt hij. "De kwaliteit van deze objectieven ervaar ik zelf als buitengewoon. Het enige wat mij interesseert, is de eindprint en ik heb nog nooit iemand met een print gezien die beter is dan die van mij. En met de twee objectieven heb ik een bereik van 16 tot 70 mm," legt hij uit.
Tot nu toe heeft David meer dan 500 locaties gefotografeerd en hij is van plan om het project in 2019 af te ronden. Maar dat wil niet zeggen dat hij stopt met het fotograferen van landschappen. "Ik geniet er enorm van. Wat ook meespeelt met landschappen, is dat je het langzaam aan kunt doen, ongeacht je lichamelijke conditie. Je kunt met je rollator op pad gaan of iemand kan je dragen," lacht hij.
Geschreven door
De essentiële kit waarmee professionals fotograferen
Ontwikkeld voor optimale DSLR-beeldkwaliteit, met een resolutie van 50,6 Megapixel en een low-pass cancellation filter waarmee de scherpte van de camerasensor wordt geoptimaliseerd. "De kwaliteit is uitstekend, het beeld is messcherp", aldus David.
Een standaard zoomobjectief uit de L-serie met macromodus voor tot wel 0,7x vergroting. Ultrasoon AF zorgt voor een snelle en vrijwel geruisloze scherpstelling, en beschikt over indrukwekkende beeldstabilisatie en UD, evenals asferische elementen voor hoogwaardige afbeeldingen. "Ik weet niet of er ergens ter wereld nog betere objectieven bestaan," zegt David.
Leg adembenemende landschappen en architectonische beelden vast met dit compacte en lichte, hoogwaardige ultragroothoekzoomobjectief met f/4 vast diafragma en Image Stabilizer. "Wat mij interesseert is de eindprint en ik heb nog nooit iemand met een print gezien die beter is dan die van mij", zegt David.
ARTIKEL
Al terugkijkend op zijn succesvolle carrière bespreekt de beroemde fotograaf James Nachtwey welke historische momenten hij heeft vastgelegd.
ARTICLE
De landschapsfotograaf bespreekt de technieken en voordelen van het maken en printen van 'samengevoegde' landschappen, inclusief panorama's.
ARTIKEL
Sebastião Salgado, bekend om zijn intense, veeleisende langetermijnprojecten, onthult waar het in de fotojournalistiek echt om draait.
ARTIKEL
De luchtfotograaf onthult hoe hij verhalen vertelt vanuit de lucht, waaronder zijn recente serie over de problemen met de voedselproductie in China.
Klik hier voor inspirerende verhalen en het laatste nieuws van Canon Europe Pro
Canon