Documentaire over Giles Duley: oorlogsslachtoffer, fotograaf, verteller

Door zijn ongeluk meent hij zelfs meer inzicht te hebben in het lijden van de mensen, waardoor hij hun verhaal beter kan vertellen.

"Als ik iemand fotografeer in een oorlogsgebied of een burger die gewond is geraakt, dan voel ik een zware verantwoordelijkheid. Volgens mij heeft mijn fotografie iets unieks te bieden, doordat ik hetzelfde heb doorstaan als de mensen in mijn foto's. Ik ben beperkt, maar ik kan het geschenk van dit ongeluk – mijn empathie, mijn verbondenheid met de mensen – gebruiken."

De minidocumentaire 'Giles Duley' is bekroond met de Royal Television Society East-award voor Best Short Film en de Diversity-award van dezelfde organisatie. Ook werd de documentaire opgenomen in de officiële selectie voor het Maui Film Festival van 2017 en werd deze vertoond op Transform, het jaarlijkse documentairefestival van Short Sighted Cinema bij Rich Mix Shoreditch. "Ik kon het niet geloven," zegt Tom enthousiast. "Toen we Giles ontmoetten, wist ik dat we iets bijzonders konden maken, maar ik had niet verwacht dat we een prijs zouden winnen. Het is heerlijk om die bevestiging te krijgen."

De film van Wex is in twee dagen opgenomen. "We gingen op een mooie dag naar Hastings, de woonplaats van Giles. We keken naar het strand en zijn huis. Het viel ons op dat zijn huis een afspiegeling was van zijn persoonlijkheid," vertelt Tom. "Hij staat zo vastberaden in het leven. Dus besloten we vooral in zijn huis te filmen, aangevuld met opnamen aan het strand."

"De C300 Mark II is licht. Ik kon de camera in mijn handen houden voor close-ups in kleine ruimten. Dat zou lastig zijn geweest met minder compacte camera's. Een van de grootste voordelen van 4K-opnamen is de fraaie dichte textuur. Zo krijg je een boeiend beeld. Films die zijn opgenomen in 4K zien er altijd fantastisch uit, of je ze nu bekijkt op een 4K-tv of een HD-scherm. Zelfs in 1080p is de weergave beter, omdat de beelden zijn opgenomen en gemonteerd in 4K."

Twee werelden gecombineerd

Qua creatieve aanpak mikte Tom op een combinatie van een reclame en een documentaire – een echt kunstwerk dat tegelijkertijd ook bekendheid zou genereren.

"Ik wilde het authentieke gevoel van een documentaire, maar met een stijlvolle enscenering en een commercieel tintje. Veel materiaal is vanuit de hand opgenomen met een easyrig vanwege het naturalistische effect. Andere delen zijn gefilmd met statieven en sliders. Ook met de belichting, het filmen en de kleurcorrectie ben ik uitgegaan van daglicht en is de actie zo geënsceneerd dat we daar gebruik van konden maken."

"Meerdere scènes hebben we opgezet voor die prachtige grote ramen in de voorgevel van zijn huis," vertelt Tom. "Zo hadden we een belangrijke lichtbron die we aanvulden met onze eigen belichting."

De video was misschien commercieel opgezet, maar is wel viraal gegaan. Meer dan een miljoen mensen hebben het verhaal van Giles Duley gedeeld, net als een groot aantal gerenommeerde fotografie-organisaties en -blogs. "Dit is niet zomaar marketingmateriaal, maar iets waarover mensen willen praten," aldus Tom. "Het maakt niet uit of je van fotografie houdt, weet wie Giles is of welke saillante onderwerpen hij fotografeert. Het is sowieso een inspirerend verhaal."