Not From Here: Felicia Simion over het fotograferen van plaatsen

"Normaal gesproken neem ik nooit selfies, maar dit was een speciaal moment." Felicia Simion beschrijft de foto hierboven, waarmee ze de eerste prijs won in een wedstrijd van Canon Roemenië. Je ziet de weerspiegeling van Simion en haar man in de spiegel van een treinwagon terwijl ze op weg waren van Boekarest naar Wenen in de zomer van 2017. Het koppel was op weg naar het Deauville Photography Festival, waar Simion als een van de vijf finalisten in de Jeune Talent Awards een bijscholingscursus ter waarde van € 5000 had gewonnen. In plaats van het vliegtuig te nemen, wilden ze hun reis naar Frankrijk wat langer maken. "De bedoeling was dat we tijd zouden 'verspillen'. Maar eigenlijk was die tijd helemaal niet verspild, ze voelde juist erg kostbaar aan. Ik wilde de traagheid van de reis beleven."

De 23-jarige Roemeense fotografe won de Jeune Talent Award, maar bij aankomst in Deauville had ze geen idee wat ze tijdens haar verblijf zou gaan vastleggen. Tot dan had Simion vooral gewerkt in haar directe omgeving. "Ik had nog niet vaak gereisd. In plaats daarvan focuste ik op wat ik in de buurt vond: mijn familie, thuisstad, dorp en mijn eigen land." 'The Playground' volgt bijvoorbeeld Felix, het neefje van de fotografe, terwijl 'Eggs, Pots and Oranges' het dagelijkse leven in het huis van haar grootmoeder illustreert. Hoewel de onderwerpen vertrouwd zijn, hebben de foto's iets magisch. "Toen ik begon met fotografie, begon ik ook mensen anders te bekijken," vertelt ze. "Ik vond het fascinerend: als je door een camera kijkt, ziet alles er interessant uit. Het is alsof je perspectief verandert."

Maar bij aankomst in Deauville kreeg Simion een ander idee. "Ik dacht dat ik straat- of documentairefotografie zou gaan doen, maar het werd iets anders," zegt ze. Voor haar reeks 'Not From Here', die het gevoel oproept een vreemdeling te zijn in een nieuwe omgeving, poseerde ze in een zentaipak op verschillende plekken in de stad. "De eerste avond werd ik verliefd op het strand en de architectuur in de omgeving. Ik kreeg opeens het idee iets surrealistisch te doen: foto's geïnspireerd door René Magritte."

Simion dwaalde door Deauville in dat pak, met de kap naar beneden en met een overall erover, tot ze een interessante locatie vond. Eerst wilde ze haar man het pak laten dragen, maar het bleek te klein te zijn voor hem. In plaats daarvan poseerde hij op een locatie terwijl Simion de camera opstelde en de sluitertijd regelde. Daarna ruilden ze snel van plaats en drukte hij op de knop. "Hij moest echt in mijn hoofd kruipen en begrijpen wat voor soort foto's ik wilde," herinnert ze zich. "We hebben talloze keren geprobeerd voor we de perfecte foto konden nemen."

De meeste foto's zijn in de vroege ochtend of 's avonds genomen, wanneer het licht voor een magische sfeer zorgt. Zelfs op die tijdstippen had Simion het veel te warm en kon ze nauwelijks ademen of zien wanneer ze het kostuum volledig dichtritste. Soms hielden mensen haar op straat tegen omdat ze een foto wilden nemen met haar. "Het was een vreemde ervaring," vertelt ze. "Ik moest mijn angst overwinnen om in de kijker te lopen. Hoewel niemand mijn gezicht kon zien, voelde ik me erg zichtbaar."

Elke achtergrond heeft zijn eigen aantrekkingskracht, maar een locatie die echt bleef hangen, was een verlaten weeshuis. In de verwilderde tuin, tussen de wilde rozenstruiken, vonden ze een vierkante tafel met een monochroom patroon dat precies leek op het patroon van een van Simions zentaipakken. Deze toevallige ontdekking gaf de verlaten locatie een extra sinister gevoel. "De locatie was briljant, maar ik heb er slechts twee foto's gemaakt omdat er een te overweldigend gevoel heerste," vertelt ze. "Binnen was het zo koud dat ik stond te rillen en buiten op het plein krijsten een honderdtal meeuwen. Het was erg griezelig."

Simion begon met fotograferen toen ze 13 was. Ze wist dat ze fotografe wilde worden nadat ze het werk ontdekte van Magnum-legenden en opkomende fotografen. "Vroeger had ik verschillende hobby's, zoals schrijven, schilderen en zingen," vertelt ze. "Dat doe ik nog steeds graag, maar ik ben bezeten door fotografie. Dat doe ik het liefst." Haar ouders steunden haar droom en gaven haar een Canon EOS 400D-camera, die ze gebruikte tot ze 16 was en een Canon EOS 7D won tijdens een wedstrijd van Michael the Maven. Dit jaar is ze overgestapt op een Canon EOS 7D Mark II."

De prijs die ze met de wedstrijd van Canon Roemenië won, was de kans om naar het buitenland te reizen. Na haar masteropleiding in de etnologie, culturele antropologie en folklore aan de universiteit van Boekarest wil Simion naar Latijns-Amerika vertrekken. Ze wil haar reeks 'Not From Here' in Peru of Bolivia verderzetten, liefst op de zoutvlakte Salar de Uyuni, een locatie waar ze al van droomt sinds ze begon met fotograferen. Niemand weet waar deze experimentele, creatieve reis haar nog zal brengen, maar Simion is duidelijk verknocht geraakt aan het reizen. "Ik breng mijn identiteit naar een nieuwe omgeving en kijk wat het resultaat wordt."

Neem een kijkje op de productpagina van de EOS 7D Mark II voor meer informatie.